Gjennom konstruksjon og design-prosjektet, har eg og resten av praksisstudentane ved Sagvåg skule arbeidd med First Lego League. Lego League er ein teknologiturnering arrangert for born og unge i alderen 10-16 år, og som legg vekt på kreativitet og evne til å tenkje utradisjonelt. Ved Sagvåg Skule har elevar delteke i denne konkurransen i fleire år no. Dermed fekk me høve til å setje oss inn i kva Lego League eigentleg går ut på, og korleis dette blir brukt i skulen.
Ved tidlegare praksisperiodar hadde me jo så klart sett elevane i aksjon i gongane, men personleg hadde eg lite forståing for kva dei eigentleg føretok seg. Ikkje minst hadde eg problem med å forstå det faglege aspektet ved byggjing av lego, men dette hadde nok mest å gjere med min manglande kunnskap om emnet.
Konstruksjon og design-prosjektet var eit tredelt prosjekt: Me skulle arbeide med First Lego League, lære kva det går ut på og korleis det blir brukt i skulen. Produktet vårt skulle vere ein intern konkurranse oss studentane imellom, der to av studentane skulle fungere som dommerar, med elevane som publikum sjølvsagt.
Andre del av oppdraget var å produsere ein fagtekst som skulle gi informasjon om dei faglege sidene ved prosjektet. Denne skulle også ha ei brukarrettleiing/manual som viser korleis ein lagar produktet, med trinnvise forklaringar og illustrasjonar. I tillegg skulle det planleggjast eit undervisningsforløp, med kronologisk beskrivelse strukturert ut ifrå den didaktiske relasjonsmodellen. Me skulle også førebu ein multimodal presentasjon der fagtekst, manual, og undervisningsopplegg skulle presenterast.
Tredje del av oppdraget gjekk ut på at me skulle planleggje og førebu eit undervisningsoppleggut frå undervisningsmateriellet me sjølv hadde laga. Dette skulle gjennomførst 29 ferbruar ved Sagvåg Skule.
Fredag 12 januar
Eg og dei andre studentane ved Sagvåg skule møtte til møte kl. 10. Der fekk me ein kort innføring i Lego League, samt litt informasjon om kva me skulle gjere i dagane framover. Me fekk installert programvaren me trong på PC-ane våre. Deretter fekk me ein liten demonstrasjon av nokre av Lego League elevane ved Sagvåg skule. Dei fortalde korleis det hadde vore å delta i konkurransen, litt om korleis dei hadde lært seg å byggje og programmere roboten. Somme var meir entusiastiske enn andre, og hadde særs mykje å fortelje. Eg kan vel trygt seie at me hadde nokre gode hjelparar med oss i startfasen, og det verka som elevane var meir enn villege til å hjelpe oss i gong.
Det viste seg at me hadde mykje mindre utstyr til rådighet enn først tenkt, ettersom HSH sitt utstyr var ein smule utdatert. Dermed hadde me berre Sagvåg skule sitt utstyr å hjelpe oss med, altså to robotar på 11 personar. Me delte oss difor i to grupper, istadan for å dele oss etter praksisgruppene slik det først var tenkt.
Det første elevane gjer når dei er påmelde i konkurransen, er å setja seg inn i dei ulike oppdraga og reglane. Dette gjorde me også. Me prøvde også så smått å programmere roboten til å utføre heilt enkle rørser, t.d. køyre fram og snurre rundt. Me var sjølvsagt veldig nøgde når me fekk dette til.
Roboten var ferdigbygd før me starta med prosjektet, men etter råd frå våre ihuga hjelperar, fekk me vite at det var lurt å setje saman ein ny robot som ville vere meir funksjonell. Flat og firkanta var visstnok den mest effektive sorten. Difor fekk me akkurat bygd robotdelane frå kvarandre før klokka viste tid for å gå heim.
Mandag:
Me hadde blitt einige om å treffast kl.9. Roboten skulle byggjast om og dette ville ta tid. Me hadde sett konkurransedagen til torsdag same veke, noko som gav oss fire dagar til å setje roboten saman, velje oppdrag, og programmere roboten til å utføre desse, noko elevane vanlegvis har åtte veker på. Roboten fekk ganske anna form enn først planlagt. Firkanta og flat var vell ikkje akkurat synonymet til roboten vår. Uansett så vart me einige om å ikkje endre den meir ettersom me hadde begrensa med tid. Å ha seks personar som saman skal byggja ein robot er vanskeleg å organsisera. Det blir lett til at det er dei mest ivrige som kanskje også er litt teknisk begava som tek på seg hovudansvaret. Eg sette i gong med å prøva å produsere ein fagtekst. Eg fann mykje informasjon på lego league si heimeside http://www.hjernekraft.org/. Likevel var det begrensa kor mykje eg kunne skrive utan at me var blitt einige om korleis me skulle organisere fagteksten. Skulle kvar gruppe lever sin fagtekst? Skulle praksisgruppene levere kvar si utgåve, eller skulle me lage ein felles fagtekst? Alt var snudd på hovudet ettersom me no arbeidde på tvers av praksisgruppene, og hadde mykje mindre utstyr enn planlagt. Me fekk i det minste bygd ein hentemekanisme som skulle brukast til å løyse oppdraga. Måndagen var gått utan at eg følte eg hadde fått bidrege noko særleg.
Tysdag :
Denne dagen arbeidde me svært mykje med eit oppdrag som bestod av å bruke ein høygaffelliknande hentemekansisme til å plukke opp ein raud propp i motsatt ende av robotbanen. Me fann også ut at roboten kunne løyse fleire oppdrag i same vending. Men det var lettare sagt ein gjort. Programmeringa var ein svært tidkrevjande prosess. Dessutan måtte me vere svært nøyaktige med utgongsposisjonen til roboten, ettersom ein liten feil ville få stort utslag på retningen til roboten. Me lukkast ikkje med dette før dagen var omme. Nok ein dag som var prega av mykje passiv venting. Eg tok på meg ansvaret å filma prossessen undervegs. Eg forsøkte også å tenkje ut korleis me kunne organsiere undervisningsopplegget og kva elevane evt. kunne arbeida med. Men dette var heller ikkje så enkelt å setje i gong med ettersom me var så mange som måtte bli einige.
Onsdag:
Dette var aller siste dagen før den store konkurransen. Me jobba på spreng for å få programmert roboten til å utføre flest mogleg poengivande oppdrag, men me hadde knapt med tid. Kvar konkurranserunde varer i 2 og eit halvt minutt, og ettersom vår robot gjekk misstenkjeleg seint såg det ikkje heilt lovande ut. I tillegg hadde me satsa på oppdrag av den poengivande sorten, istadan for å velje enkle oppdrag som gav litt færre poeng. Denne dagen var eit levande bevis på at ikkje alltid teknologien arbeidar med oss. Det viste seg nemleg at motorane som dreiv hjula, ikkje gjekk likt, noko som ikkje gjorde det lett å programmera. Det var vel omtrent 50 % sjanse for at roboten ville gjere slik me hadde programmert den til å gjere. Det einaste me kunne gjere var å setje roboten på lagring og håpe på det beste. Det var for seint å byggje roboten på nytt no.
Torsdag, konkurransedagen:
Me flytta robotborda og utstyret ned i aulaen. Her skulle konkurransen synast på storskjerm med fjerde, femte, sjette og sjuande klasse som tilskoderar. Konkurransen skulle byrje kl.12, så me hadde litt tid til den aller siste finpussen. Me hadde vald Jan Even og Magnar som våre representantar i konkurransen. Dette fordi dei var best kjende med kor roboten skulle plasserast for å løyse oppdraga og kva hentemekanismar som skulle brukast til ei kvar tid. Då aualen var full av heiande elevar, var me klare til å setja i gong. Kjersti og Siri skulle vere dommerar.
Kvart lag fekk tre køyrerundar på to og eit halvt minutt. Den mest poengivanderunden var den avgjerande. Etter tre rundar såg det dårlig ut for laget vårt, og me måtte seie oss slått av den meir funksjonelle roboten til motlaget vårt. Men elevane ved Sagvåg skule var vel nøgde, og det verka som dei storkoste seg gjennom heile konurransen.
På slutten av dagen hadde me eit møte der me vart einige om å levere ein felles fagtekst ettersom me hadde arbeidd så tett på kvarandre og sidan konkurransen hadde vore eit felles produkt. Det ville bli ein utfordring å organisere oppgåvene mellom oss, men me klarte til slutt å bli einige. Eg skulle skrive fagtekst.
Me bestemte oss også for korleis me skulle organisere undervisningsforløpet me skulle gjeonnomføre 29 januar. Eg, Marie, Silje Anita og Siri skulle planleggje eit felles undervisningsopplegg relatert til lego.
Fredag 16. og Måndag 19. januar:
Eg og Marie produserte fagteksten. Me fann mykje nyttig informasjon på Lego league sine heimesider.
Tysdag 20. januar:
Eg, Silje Anita, Marie og Siri samlast for å planleggje undervisningsopplegget. Me vart einige om at elevane skulle få byggje hus i lego. Me vart einige om å koble undervisninga til matematikk og kunst og handtverk. Utfordringen deira ville bli å byggje eit hus med meir enn fire veggjer, helst me to etasjar. Kreativitet og fatansi ville telje som eit pluss. Det ville bli ein liten konkurranse der elevane får plukke ut vinnarhuset.
Onsdag 21 januar:
Denne dagen hadde me planlagt å sy i saman presentasjonen, men p.g.a. at fleire var sjuke og ikkje kunne møte av andre grunnar, fekk me ikkje gjennomgått presentasjonen slik me hadde tenkt, så me måtte førebu oss kvar for oss.
Torsdag 22. januar:
Me gjennomførte presentasjonen. Dette gjekk stort sett greit, men sidan me var ei svært stor gruppe, blei presentasjonen i lengste laget. To personar var borte denne dagen, mellom anna Marie som eg skulle presentere fagteksten saman med. Dermed vart eg nøydd til å førebu hennar del kvelden før presentasjonen. Eg følte difor i etterkant at eg ikkje fekk presentert stoffet så godt som eg i utgongspunktet hadde planlagt. Men slikt skjer, og me måtte gjere det beste ut av det.
Torsdag 29. januar:
Denne dagen skulle me prøve ut undervisningsopplegget me hadde planlagt under konstruksjon og design prosjektet. Me hadde bestemt oss for å ha tre ulike stasjonar: ein stasjon med byggjing av tårn, ein stasjon med lego league og programmering og vår stasjon, der elevane skulle få byggje hus i lego. I tillegg hadde me laga nokre teori oppgåver som gjekk på mål og geometri. Husbyggjinga skulle vere ein liten konkurranse, der det vart lagt vekt på fantasi og kreativitet. Elevane måtte også berekne tida dei hadde til rådighet slik at dei ikkje la seg ut på eit for omfattande arbeid. Kvar gruppe bestod av ca.22 elevar frå 5., 6. og 7. klasse.
Gruppene fekk ein kort introduksjon i det dei skulle gjere. Deretter delte dei deg inn i grupper på tre og fire og sat i gong med bygjinga.
I førekant av undervisningsopplegget hadde eg sett for meg at mykje av arbeidet denne dagen ville gå med til rett og slett å halde kustus på elevane. Der tok eg faktisk feil. Denne type aktivitet tok så mykje av konsentrasjonen til elevane at dei arbiedde roleg og målretta frå første minutt. Ikkje hadde me nokon protesterande sjuandeklassingar som føkte seg for modne til å byggja med lego heller. Også elevar som lett melder seg ut av andre aktivitetar i skulen, såg ut til å vere engasjerte denne dagen. Men sjølvsagt var det somme som såg sjansen til å gjere nokre sprell. Uansett gjekk denne dagen over alle mine forventningar. På slutten av dagen hadde me eit felles møte med praksislærarane.
Konstruksjon og design-prosjektet var eit tredelt prosjekt: Me skulle arbeide med First Lego League, lære kva det går ut på og korleis det blir brukt i skulen. Produktet vårt skulle vere ein intern konkurranse oss studentane imellom, der to av studentane skulle fungere som dommerar, med elevane som publikum sjølvsagt.
Andre del av oppdraget var å produsere ein fagtekst som skulle gi informasjon om dei faglege sidene ved prosjektet. Denne skulle også ha ei brukarrettleiing/manual som viser korleis ein lagar produktet, med trinnvise forklaringar og illustrasjonar. I tillegg skulle det planleggjast eit undervisningsforløp, med kronologisk beskrivelse strukturert ut ifrå den didaktiske relasjonsmodellen. Me skulle også førebu ein multimodal presentasjon der fagtekst, manual, og undervisningsopplegg skulle presenterast.
Tredje del av oppdraget gjekk ut på at me skulle planleggje og førebu eit undervisningsoppleggut frå undervisningsmateriellet me sjølv hadde laga. Dette skulle gjennomførst 29 ferbruar ved Sagvåg Skule.
Fredag 12 januar
Eg og dei andre studentane ved Sagvåg skule møtte til møte kl. 10. Der fekk me ein kort innføring i Lego League, samt litt informasjon om kva me skulle gjere i dagane framover. Me fekk installert programvaren me trong på PC-ane våre. Deretter fekk me ein liten demonstrasjon av nokre av Lego League elevane ved Sagvåg skule. Dei fortalde korleis det hadde vore å delta i konkurransen, litt om korleis dei hadde lært seg å byggje og programmere roboten. Somme var meir entusiastiske enn andre, og hadde særs mykje å fortelje. Eg kan vel trygt seie at me hadde nokre gode hjelparar med oss i startfasen, og det verka som elevane var meir enn villege til å hjelpe oss i gong.
Det viste seg at me hadde mykje mindre utstyr til rådighet enn først tenkt, ettersom HSH sitt utstyr var ein smule utdatert. Dermed hadde me berre Sagvåg skule sitt utstyr å hjelpe oss med, altså to robotar på 11 personar. Me delte oss difor i to grupper, istadan for å dele oss etter praksisgruppene slik det først var tenkt.
Det første elevane gjer når dei er påmelde i konkurransen, er å setja seg inn i dei ulike oppdraga og reglane. Dette gjorde me også. Me prøvde også så smått å programmere roboten til å utføre heilt enkle rørser, t.d. køyre fram og snurre rundt. Me var sjølvsagt veldig nøgde når me fekk dette til.
Roboten var ferdigbygd før me starta med prosjektet, men etter råd frå våre ihuga hjelperar, fekk me vite at det var lurt å setje saman ein ny robot som ville vere meir funksjonell. Flat og firkanta var visstnok den mest effektive sorten. Difor fekk me akkurat bygd robotdelane frå kvarandre før klokka viste tid for å gå heim.
Mandag:
Me hadde blitt einige om å treffast kl.9. Roboten skulle byggjast om og dette ville ta tid. Me hadde sett konkurransedagen til torsdag same veke, noko som gav oss fire dagar til å setje roboten saman, velje oppdrag, og programmere roboten til å utføre desse, noko elevane vanlegvis har åtte veker på. Roboten fekk ganske anna form enn først planlagt. Firkanta og flat var vell ikkje akkurat synonymet til roboten vår. Uansett så vart me einige om å ikkje endre den meir ettersom me hadde begrensa med tid. Å ha seks personar som saman skal byggja ein robot er vanskeleg å organsisera. Det blir lett til at det er dei mest ivrige som kanskje også er litt teknisk begava som tek på seg hovudansvaret. Eg sette i gong med å prøva å produsere ein fagtekst. Eg fann mykje informasjon på lego league si heimeside http://www.hjernekraft.org/. Likevel var det begrensa kor mykje eg kunne skrive utan at me var blitt einige om korleis me skulle organisere fagteksten. Skulle kvar gruppe lever sin fagtekst? Skulle praksisgruppene levere kvar si utgåve, eller skulle me lage ein felles fagtekst? Alt var snudd på hovudet ettersom me no arbeidde på tvers av praksisgruppene, og hadde mykje mindre utstyr enn planlagt. Me fekk i det minste bygd ein hentemekanisme som skulle brukast til å løyse oppdraga. Måndagen var gått utan at eg følte eg hadde fått bidrege noko særleg.
Tysdag :
Denne dagen arbeidde me svært mykje med eit oppdrag som bestod av å bruke ein høygaffelliknande hentemekansisme til å plukke opp ein raud propp i motsatt ende av robotbanen. Me fann også ut at roboten kunne løyse fleire oppdrag i same vending. Men det var lettare sagt ein gjort. Programmeringa var ein svært tidkrevjande prosess. Dessutan måtte me vere svært nøyaktige med utgongsposisjonen til roboten, ettersom ein liten feil ville få stort utslag på retningen til roboten. Me lukkast ikkje med dette før dagen var omme. Nok ein dag som var prega av mykje passiv venting. Eg tok på meg ansvaret å filma prossessen undervegs. Eg forsøkte også å tenkje ut korleis me kunne organsiere undervisningsopplegget og kva elevane evt. kunne arbeida med. Men dette var heller ikkje så enkelt å setje i gong med ettersom me var så mange som måtte bli einige.
Onsdag:
Dette var aller siste dagen før den store konkurransen. Me jobba på spreng for å få programmert roboten til å utføre flest mogleg poengivande oppdrag, men me hadde knapt med tid. Kvar konkurranserunde varer i 2 og eit halvt minutt, og ettersom vår robot gjekk misstenkjeleg seint såg det ikkje heilt lovande ut. I tillegg hadde me satsa på oppdrag av den poengivande sorten, istadan for å velje enkle oppdrag som gav litt færre poeng. Denne dagen var eit levande bevis på at ikkje alltid teknologien arbeidar med oss. Det viste seg nemleg at motorane som dreiv hjula, ikkje gjekk likt, noko som ikkje gjorde det lett å programmera. Det var vel omtrent 50 % sjanse for at roboten ville gjere slik me hadde programmert den til å gjere. Det einaste me kunne gjere var å setje roboten på lagring og håpe på det beste. Det var for seint å byggje roboten på nytt no.
Torsdag, konkurransedagen:
Me flytta robotborda og utstyret ned i aulaen. Her skulle konkurransen synast på storskjerm med fjerde, femte, sjette og sjuande klasse som tilskoderar. Konkurransen skulle byrje kl.12, så me hadde litt tid til den aller siste finpussen. Me hadde vald Jan Even og Magnar som våre representantar i konkurransen. Dette fordi dei var best kjende med kor roboten skulle plasserast for å løyse oppdraga og kva hentemekanismar som skulle brukast til ei kvar tid. Då aualen var full av heiande elevar, var me klare til å setja i gong. Kjersti og Siri skulle vere dommerar.
Kvart lag fekk tre køyrerundar på to og eit halvt minutt. Den mest poengivanderunden var den avgjerande. Etter tre rundar såg det dårlig ut for laget vårt, og me måtte seie oss slått av den meir funksjonelle roboten til motlaget vårt. Men elevane ved Sagvåg skule var vel nøgde, og det verka som dei storkoste seg gjennom heile konurransen.
På slutten av dagen hadde me eit møte der me vart einige om å levere ein felles fagtekst ettersom me hadde arbeidd så tett på kvarandre og sidan konkurransen hadde vore eit felles produkt. Det ville bli ein utfordring å organisere oppgåvene mellom oss, men me klarte til slutt å bli einige. Eg skulle skrive fagtekst.
Me bestemte oss også for korleis me skulle organisere undervisningsforløpet me skulle gjeonnomføre 29 januar. Eg, Marie, Silje Anita og Siri skulle planleggje eit felles undervisningsopplegg relatert til lego.
Fredag 16. og Måndag 19. januar:
Eg og Marie produserte fagteksten. Me fann mykje nyttig informasjon på Lego league sine heimesider.
Tysdag 20. januar:
Eg, Silje Anita, Marie og Siri samlast for å planleggje undervisningsopplegget. Me vart einige om at elevane skulle få byggje hus i lego. Me vart einige om å koble undervisninga til matematikk og kunst og handtverk. Utfordringen deira ville bli å byggje eit hus med meir enn fire veggjer, helst me to etasjar. Kreativitet og fatansi ville telje som eit pluss. Det ville bli ein liten konkurranse der elevane får plukke ut vinnarhuset.
Onsdag 21 januar:
Denne dagen hadde me planlagt å sy i saman presentasjonen, men p.g.a. at fleire var sjuke og ikkje kunne møte av andre grunnar, fekk me ikkje gjennomgått presentasjonen slik me hadde tenkt, så me måtte førebu oss kvar for oss.
Torsdag 22. januar:
Me gjennomførte presentasjonen. Dette gjekk stort sett greit, men sidan me var ei svært stor gruppe, blei presentasjonen i lengste laget. To personar var borte denne dagen, mellom anna Marie som eg skulle presentere fagteksten saman med. Dermed vart eg nøydd til å førebu hennar del kvelden før presentasjonen. Eg følte difor i etterkant at eg ikkje fekk presentert stoffet så godt som eg i utgongspunktet hadde planlagt. Men slikt skjer, og me måtte gjere det beste ut av det.
Torsdag 29. januar:
Denne dagen skulle me prøve ut undervisningsopplegget me hadde planlagt under konstruksjon og design prosjektet. Me hadde bestemt oss for å ha tre ulike stasjonar: ein stasjon med byggjing av tårn, ein stasjon med lego league og programmering og vår stasjon, der elevane skulle få byggje hus i lego. I tillegg hadde me laga nokre teori oppgåver som gjekk på mål og geometri. Husbyggjinga skulle vere ein liten konkurranse, der det vart lagt vekt på fantasi og kreativitet. Elevane måtte også berekne tida dei hadde til rådighet slik at dei ikkje la seg ut på eit for omfattande arbeid. Kvar gruppe bestod av ca.22 elevar frå 5., 6. og 7. klasse.
Gruppene fekk ein kort introduksjon i det dei skulle gjere. Deretter delte dei deg inn i grupper på tre og fire og sat i gong med bygjinga.
I førekant av undervisningsopplegget hadde eg sett for meg at mykje av arbeidet denne dagen ville gå med til rett og slett å halde kustus på elevane. Der tok eg faktisk feil. Denne type aktivitet tok så mykje av konsentrasjonen til elevane at dei arbiedde roleg og målretta frå første minutt. Ikkje hadde me nokon protesterande sjuandeklassingar som føkte seg for modne til å byggja med lego heller. Også elevar som lett melder seg ut av andre aktivitetar i skulen, såg ut til å vere engasjerte denne dagen. Men sjølvsagt var det somme som såg sjansen til å gjere nokre sprell. Uansett gjekk denne dagen over alle mine forventningar. På slutten av dagen hadde me eit felles møte med praksislærarane.
Vekene me har arbeidd med konstruksjon og design prosjektet har vora mongfoldige. Eg har lært at det løner seg å planleggje godt på førehand, spesielt dersom ein er mange saman. Dette er vel kanskje den største feilen me gjorde heilt i starten, men som fekk konsekvensar for heile prosjektperioden. Me fekk meir eller mindre instruks om å berre byggje og eksperimentere med robotane dei første dagane for å gjere oss kjend med korleis 
programmeringa og roboten fungerte. Dette hadde for så vidt vore greit dersom me hadde hatt seks robotar slik først tenkt. No hadde me me berre to robotar på 11 studentar. Dette skapte problem. Det vart slik at somme skrudde i saman og mekka på roboten. Andre vart sitjande og vente, lenge! Eg førsøkte å skrive fagtekst, men utan å ha laga ein skikkeleg plan på korleis fagteksten skulle skrivast, var ikkje dette så enkelt. Eg skjønar at organiseringa var dårleg og at me burde ha rullert og bytta på kven som haldt på med robotane, kven som programmerte og kven som tok seg av det reint teoretiske, men me hadde vel ein god del samarbeidsproblem innad gruppene, noko som gjorde dette mykje vanskelegare enn kva det i utgongspunktet burde vore.
programmeringa og roboten fungerte. Dette hadde for så vidt vore greit dersom me hadde hatt seks robotar slik først tenkt. No hadde me me berre to robotar på 11 studentar. Dette skapte problem. Det vart slik at somme skrudde i saman og mekka på roboten. Andre vart sitjande og vente, lenge! Eg førsøkte å skrive fagtekst, men utan å ha laga ein skikkeleg plan på korleis fagteksten skulle skrivast, var ikkje dette så enkelt. Eg skjønar at organiseringa var dårleg og at me burde ha rullert og bytta på kven som haldt på med robotane, kven som programmerte og kven som tok seg av det reint teoretiske, men me hadde vel ein god del samarbeidsproblem innad gruppene, noko som gjorde dette mykje vanskelegare enn kva det i utgongspunktet burde vore. No i etterkant ser eg også at det ikkje berre var dette som var problemet. Det var rett og slett alt for lite arbeid. Hadde me skrive heile fagteksten og gjort ferdig planleggjinga av undervisningsopplegget før konkurransedagen, hadde me ikkje hatt noko å gjere den neste veka. Mangelen på robotar førte rett og slett til at me vart sitjande litt med hendene i fanget utan å vite kva me skulle ta oss til. Trass i ein del samarbeidsproblem undervegs, vil eg påstå at evnen til å organisere oss steig nokre hakk i etterkant av konkurransen. Arbeidsfordelinga gjekk fint og me klarte å sy i saman ein brukbar presentasjon.
Eg trur eg har gjort meg ein erfaring rikare når det kjem til prosjektarbeid i skulen. Dei problema elevane hadde med samarbeid ved byggjing av hus, var stort sett det same som dei me hadde då me arbeidde me Lego League. Det er skremande kor lite ein utviklar seg på dette feltet. Det er alltid somme som er veldig engasjerte og ønskjer å ta styringa. Det fører til at andre blir meir passive og tilbaketrukne. Eg trur dette er heilt naturleg, ettersom alle er ulike og har ulike tankar om kva som er ein bra arbeidsprosses. Men eg trur likevel me har forbetringspotensiale på dette feltet. Å sja elevane i aksjon torsdag 29. januar gav meg ein god tankevekkjar.
Prosjektperioden med Lego League har gitt meg mange tankar eg vil ta med meg vidare. Spesielt når det kjem til prosjektarbeid i skulen. Å sjå kor engasjerte og ivrige elevane som hadde delteke i konkurransen var, fekk meg til å sjå kor viktig det er å opne for prosjekt som fremjer teknisk og naturvitenskaplege fag i skulen. I dagens moderne samfunne blir slik kompetanse meir og meir aktuell. I utgongspunktet trur eg at denne typen arbeid i dei aller fleste tilfelle vil appelere til gutar i større grad enn hos jenter. Ofte vil det kanskje også vere dei elevane som ikkje gjer det best i "vanlege" skulefag som her vil blomstre opp. Og dette synest eg er positivt. Ein grip fatt i interessene til elevane, samtidig som dei vil lære utruleg mykje.
Lego League er også ein glimrande anledning til å fremje interesse for teknisk kunnskap også blandt jenter.
Ei anna positiv side med Lego League er krava konkurransen set til samarbeid. Det er ikkje nok å stille med ein fabelaktig robot, dersom samarbeidet på gruppa ikkje fungerer. Konkurransen set klare krav til at alle deltakerane har sett seg inn i dei ulike delane av konkurransen. Dette vil dommerane nemleg teste ut.
Lego League i skulen opnar for ein utforskande, induktiv måte å lære på. Elevane skal få prøve seg på eiga hand. Dei skal lære av erfaringane dei gjer seg. Dette er svært aktuelt i samband med sosiokulturell læringsteori. Samarbeid og kommunikasjon er nøkkelen til kunnskap. Dette la me også vekt på i planleggjinga av undervisningsforløpet 29. januar. Det vart sett krav til at elevane skulle samarbeide i prossesen. Det synest eg også dei aller fleste elevane meistra overaskande godt. Dei delte seg sjølve i grupper på tre og fire. Ingen vart haldne utanfor. Dei gruppene som ikkje meistra samarbeidet oppnådde heller ikkje eit godt sluttresultat.
På husbyggjings-stasjonen hadde me lagt opp til ein liten konkurranse der elevane sjølve skulle få stemme fram det huset dei likte best. I førekant av undervisninga var me litt usikre på kva for utfall dette ville få og korleis elevane kom til å ta det. Somme elevar opparbeidar seg nærmast eit slags personleg forhold til produktet, og vil dermed kanskje oppleve konkurransen som personleg kritikk. Men me håpte at dei aller fleste ville sjå på konkurransen som positiv motivasjon.
Eg trur dei aller fleste av elevane opplevde konkurransen som både kjekk og motiverande. Dei arbeidde målretta og konsentrert. Likevel fekk me oppleve å sjå elevar som ikkje takla konkurransesituasjonen fullt så godt. Etter å ha arbeidd godt og effektivt i ein halvtime, valde ein elev å knuse sitt og samarbeidskameraten sitt hus i den same augneblinken han skjøna at han ikkje kom til å bli ferdig med huset. Dette var kanskje eit resultat av at han var redd for at arbeidet ikkje skulle vere bra nok. Bedre med eit knust hus enn eit som ikkje strekkjer til. Uansett trur eg at å skåne elevane frå konkurransesituasjonar ikkje vil bidra til å gjere dei tryggare på seg sjølve. For at elevane skal få eit leik innstilt forhold til konkurranse er det viktig at dei blir vane med det, slik at dei ikkje blir øydelagde av prestasjonspress når ein slik situasjon oppstår.
Til slutt vil eg seie at eg prosjektvekene med konstruksjon og design har vore svært lærerikt for med, og eg vil tru også for dei andre studentane. Sjølv om eg har lært mykje om programmering og robotbyggjing, har eg lært vel så mykje om det å samarbeide og det å skulle planleggje eit opplegg i saman med så mange. Eg synest spesielt organiseringa av undervisningsdagen var lærerik, og eg synest me løyste det veldig fint. Så trass i litt mangel på utstyr og ein god del "krangel" undervegs, har det vore kjekt og spanande, både for oss studentar, og for elevane ved Sagvåg skule.
